Utrecht, wat was je geweldig. Rijen dik publiek, handen op elkaar, muziek op vol volume, veel bekenden langs de zijlijn, het was top. Echt tóp, en daarvoor dank aan alle support, maar ook de Atletiekunie, voor dit geweldige evenement.
Met een gouden plak om mijn nek, een glimlach op m’n kop, leek ik toch blijer dan ik daadwerkelijk was. Natuurlijk is de titel enorm welkom, want dat is natuurlijk waar het op een NK om draait. Maar, ik zal jullie eerlijk bekennen dat ik met nog een doel naar Utrecht ging. Het WK limiet staat op 4.55m, en dat lijkt misschien ver weg, maar voelt voor mij heel dichtbij.
Echter zat dat er donderdag niet in. De netto hoogte misschien wel, maar als de lat niet blijft liggen houdt het sneller op dan gepland. Helaas. Uiteindelijk hielt ik er naast m’n gouden plak en een geweldige avond, een dubbel gevoel aan over.
Ik besloot om in Belgie nog een kans te wagen. “Wie niet waagt, wie niet wint”. Onder zeer matige omstandigheden, sprong ik een moeizame wedstrijd. Maar wie ziet er op de uitslag of het moeizaam ging of niet? Precies, niemand. Dat is hooguit een bijzaak. Van 4,21m ging de lat naar 4,36m, en toen ik die gehaald had, besloot ik het er gewoon op te wagen: 4.55m.
En, jawel jawel, de lat bleef dan niet liggen, maar mijn sprongen mochten er wezen! Het voelde heel erg dichtbij, zo dichtbij, dat ik er nog steeds tevreden over ben. Het waren per slot van rekening mijn eerste pogingen op 4.55m. Zoals ik zelf altijd zeg: „eerst ruiken, dan proeven, en dan: overwinnen”..!
Aankomende zaterdag spring ik in Heusden op de Nacht van de Atletiek. Dus bij deze een oproep:
Druk allemaal je duimen samen op zaterdag 22 juli om 18:30.
Bij voorbad dank. VEEL DANK.
Liefs, Fem
Foto gemaakt door: Ton de Best
Geniet nog een keertje van het absolute atletiek spektakel gisteren op de Vredenburg in hartje Utrecht! Wat een topfeest! #nkatletiek pic.twitter.com/PNqXlmBwKO
— Atletiekunie (@Atletiekunie) 14 juli 2017
Leave a Reply