Na lang dweilen met de kraan open, is er nu een nieuw, rigoureus plan met… UITZICHT.

Het EK2018 was niet wat het zou moeten zijn. Voorbereidingen met veel alternatief werk, alternatieve oefeningen en aanpassingen, dat is nou eenmaal verre van optimaal. Pluspunt: ik ben koningin wandelen geworden, en king of the drill. Maar, dat is niet waar ik het uiteindelijk allemaal voor doe. Want eerlijk is eerlijk, ik sport omdat ik het leuk vind om de kick van polsstokspringen wil ervaren, en omdat ik zo veel mogelijk hoogtemeters wil maken. Zonder gezond onderstel, zitten die hoogtemeters er niet/nauwelijks in, en dan is het allemaal automatisch niet zo leuk als het zou moeten zijn (laag springen is nou eenmaal minder leuk, logisch).
Dus, eenmaal terug uit Berlijn (en terug van een heer-lijke vakantie) zat ik op maandagochtend om 8:00 tegenover de orthopedisch chirurg in het AMC. Hij was vrij duidelijk; er steekt een rand bot uit ter hoogte van de aanhechting van m’n achillespees. Je moet het zien als een rots waar een touw overheen gespannen is, en het touw daarover heen en weer wordt getrokken. Het touw wordt steeds dunner en dunner, en zo is het ook met m’n achilles. Terwijl m’n pees slechter wordt, gaat m’n lichaam die ‘rand’ dikker maken. Zo werkt het (helaas) nou eenmaal.
De weg naar succes kent nou eenmaal hobbels en kuilen, nou dit is dus een vrij letterlijke hobbel.

Enerzijds ben ik natuurlijk, en overheersend, heel erg blij dat er een plan is, met een uitzicht. Anderzijds vind ik het spannend en eng, omdat er een revalidatie traject aankomt waarvan ik niet zo goed weet wat ik moet verwachten. De eerste twee weken mag ik er niet op staan, en zal ik het met twee krukken moeten doen. Ik weet het dus niet, ik weet niet hoe ik me dan voel, hoe strijdvaardig ik dan zal zijn, hoe dit allemaal gaat lopen, ik weet het niet.

We gaan het zien. Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen, zowel positief als negatief (als ik even m’n gezeik kwijt moet over alle boehs en bahs van revalidatie). Maar, let’s do this.

Please cross your fingers the second of october, for me and the needle in my ass.

Liefs,
Fem

 

Comments are closed.