Ik kan een lang verhaal op papier zetten over de stand van zaken. Maar; daar zitten jullie niet op te wachten, en ik eigenlijk ook niet. Dus, there we go. Kort en krachtig:
Ja, het gaat de goede kant op. M’n voeten zullen nooit m’n sterkste punt worden, en het zal altijd aandacht (en liefde) nodig hebben. Afgelopen indoorseizoen en 2017 was het m’n rechtervoet, in 2016 m’n linker voet, nu beide.
Blessures zijn vervelend, maar het is de kunst om het zo goed als mogelijk mee om te gaan… Topsport is nou eenmaal ‘living on the edge’. Verstandige beslissingen, persoonlijke schema’s en een creatief brein achter aangepaste oefeningen, maakt het alsnog mogelijk om een goede voorbereiding te draaien.
Natuurlijk hang ik het liefst uren lang per week in een polsstok, maar die tijden komen snel weer..!
Samenvatting: Het komt goed. As always.
Volgende week staat het NK op de planning (op het Domplein in Utrecht, hoe vet!) en daarna zit ik ook niet stil, cause Berlin is waiting for me!
