Jullie zitten nu in de Nederlandse kou, terwijl ik rood verbrand in de Zuid-Afrikaanse zon zit. Ja, lucky girl Pluim is speaking here.
Wat is, en blijft, Stellenbosch een geweldige plek om te trainen. De warmte, de faciliteiten, de rust.. zalig.
Inmiddels zijn er al twee van de drie trainingsweken voorbij, en die zijn echt voorbij gevlogen. Niet alleen de tijd vloog voorbij, ook ik vloog voorbij in de lucht. Haha, oké dit is helemaal niet zo grappig, maar ik kon het niet laten.
Dus, goed, verder over mijn trainingen. Eigenlijk ben ik hier gewoon verder gegaan met mijn schema zoals in Nederland. Alles gaat hier alleen wat gemakkelijker, door de warmte en de rust er omheen.
Het indoorseizoen is voor vele al van start gegaan, maar ik moet nog even wachten voor ik het gas open mag gooien.
Afgelopen winter heb ik, onder toeziend oog van Robbert-Jan, veel aan m’n techniek gesleuteld. Snelheid was altijd al een sterk punt, maar technisch viel er nog wel het een en ander te winnen. In het begin moest ik er heel erg aan wennen om dingen „anders” te doen, maar langzaam begin ik er aan te wennen. En ik heb natuurlijk nog dagen dat ik gewoon old-school-fem ben, maar langzaam maar zeker hoop ik dat de brand-new-me overheerst.
Het plan is, om een kort maar krachtig indoor seizoen te springen. Als soort test, wat er over blijft van „the brand new me”. In wedstrijdsituaties val je natuurlijk het snelst terug in oude patronen, maar dat is juist wat ik tegen wil gaan. Wie weet lukt het heel goed, wie weet heeft het nog wat tijd nodig. We will see!
Maar nu eerst nog een goede laatste week hier in de heerlijke zon. Ik geniet van elke zonnestraal, van elke hoogtemeter, van elke glimlach. Heerlijk.
Time flies when you’re having fun 🙂
Blijf bewegen daar in het koude Nederland, anders vries je zo nog vast op de bank 😉
Liefs,
Fem