Bonjour tout le monde. Après quelques jours en France, je parle couramment le cours de langue. Gedurde afgelopen weekend heb ik mijn Frans weer even flink opgeschroeft. Naja opgeschroeft, er viel niet veel op te schroeven.. Toch konden de Fransen mijn pogingen wel waarderen. Of ze waren me gewoon openbaar aan het uitlachen, bedenk ik me nu…
Maargoed, genoeg daarover en meer over het weekend zelf. Zoals jullie in mijn vorige update konden lezen, vertrokken we donderdag met de Thalys naar Lille. Zo’n treinreis is eens wat anders dan een gebruikelijke vliegtuig vlucht. Na een flinke vertraging kwam de trein eindelijk op stoom en stonden we binnen de kortste keren in Frankrijk.
Er waren vrijdag al enkele voorrondes van de sprintonderdelen. Ik stond echter op de baan voor een kort maar krachtige warming up. Het voelde nog een beetje vermoeid en slapjes aan, maar met nog een hele dag rust te gaan zou dat gevoel wel bijtrekken. En inderdaad, zaterdag stond ik op scherp. Er stond harde wind, en ondanks de stadionmuren blies de wind hard in het rond. Ik startte de wedstrijd op 4.20m, waarbij de 2e poging raak was. 4.35m was al in de eerste poging raak, waardoor ik klom in de tussenstand. Op 4.45m was het geknoei, maar uiteindelijk leverde ik een goede sprong af. Het blijft alleen polsstokhoogspringen waarbij veel factoren meespelen.. M’n stok was te licht en ik vloog in mijn weg omhoog tegen de lat aan. „Merde!”.
De hoogte is een stap in de goede richting, maar het was voornamelijk het proces in de wedstrijd waar ik erg blij mee was. De wijze lessen van afgelopen wedstrijden zorgde ervoor dat ik de juiste dingen deed.
De sprongen waren zoals ik ze in de training ook aflever. Het verschil tussen de trainingen en wedstrijden moet natuurlijk zo klein mogelijk zijn, of positief (wedstrijd beter dan trainingen). Echter was het tot nu toe bij mij een negatief verschil, maar, inmiddels is de stijgende lijn dus ingezet.
De andere atleten van teamNL haalde van alles uit de kast, maar het mocht niet baten. We zijn op een 11e plek geëindigd en gedegradeerd naar de First League. Vanuit daar zullen we weer promotie moeten afdwingen om weer terug te komen in de SuperLeague.
Na twee dagen vol met atletiek en oranje fans, zit ik weer thuis in Arnhem op de bank. Komende weken moet er nog het een en ander aan werk verzet worden om de hoogte in te gaan. Hoe komende periode eruit gaat zien, weet ik nog niet precies. Ik spring graag nog enkele wedstrijden voor het NK te Utrecht.
(Voor de mensen die het nog niet hebben meegekregen. Het polsstokhoogspringen wordt op een unieke locatie in Utrecht gehouden, het Vredenburgplein. Jij bent er toch ook bij?)
Ik heb er veel zin in komende weken. Het gevoel dat het „vliegen” er nu echt aan zit te komen, boost m’n energie enorm. Misschien speelt die heerlijke zon van afgelopen dagen ook mee. Want wie wordt er nou niet blij van zo’n heerlijke gloed..!
Geniet ervan, zorg goed voor jezelf & anderen, en enjoy.
Fem
Wil je mijn interview met Losse Veter bekijken?
Foto: Bjorn Parée